Temple Road Trip เยียวยาจิตใจสุดทรามให้งดงาม ไปไหว้พระเก้าวัดกันเถอะ!!!

                ในที่สุดก็มีงานบุญเกิดขึ้นกับเดอะแก๊งเราซะที หลังจากไม่ได้ไปไหว้พระทำบุญกันแบบยิ่งใหญ่มาสองสามปีได้แล้ว เริ่มแรกวางแผนกันเลยว่าวีคเอนนี้จะไปกันที่จังหวัดกาญจนบุรีค้างหนึ่งคืน ตะลุยไหว้พระ และมาตะลุยเล่นบอร์ดเกมส์กัน และต้าเจ้าของรถและผู้ริเริ่มทริปก็ได้เสนอธีมการแต่งตัวแบบไทยสไตล์ ให้ทุกคนใส่ผ้าถุงไปไหว้พระ

                   แต่ไปๆมาๆ ภารกิจรัดตัวกัน คนนึงป่วย คนนึงรวมญาติ ก็เลยตัดสินใจไปจังหวัดสมุทรสงครามใกล้ๆก็พอและคืนนั้นเราจะไปนอนเล่นกันคอนโดต้าซะเลย หลังจากวางแผนสำเร็จในคืนก่อนไป(วางแบบรีบๆ) แผนของเราคือ.. เจอวัดไหนก็เข้าวัดนั้นแหละ ไม่มีเลือกครับ เน้นทำบุญกันล้วนๆ พูดง่ายๆว่าไปกันแบบไม่มีแผนนั่นแหละ รู้แค่ว่าไปจังหวัดสมุทรสงคราม ขากลับแวะเซ็นทรัลกินบาบิก้อน(อาหารโปรดชาวแก๊ง)

                  นัดเจอกันเวลา 7.30 แน่นอนว่าสไตล์แก๊งเรานั้น ถ้าไม่เลทจะผิดผีมาก ปกติต้อง+เพิ่มไปอีก 3 ชม.เลยนะ แต่ครั้งนี้เบาๆค่ะ 9 โมงก็ออกเดินทางกันแล้ว แต่การแต่งตัวของพวกเรานั้น หลุดธีมไปหมดละค่าาา มีไอ้ตัวต้นคิดใส่ผ้าถุงมาคนเดียวเท่านั้นแหละ เราก็ขับรถกันมาเรื่อยๆจนเข้ามาในจังหวัดสมุทรสาคร ก็เริ่มมองหาป้ายวัดวาอาราม พอเจอก็เลี้ยวเข้าไปตามทางเลย วัดแรกระหว่างทางเข้าชุกชุมไปด้วยลิงจำนวนมหาศาลบนถนนจนนึกว่าอยู่ลพบุรี ต้องค่อยๆชะลอรถไปทีละนิดๆ ระหว่างนั้นเอง ชัยผู้มีจิตใจอันผ่องใสผู้นั่งฝั่งขวาสุดได้กล่าวขึ้นมาลอยๆว่า

                  "อุ้ย!! ลิงฟีทเจอริ่งกัน" ทั้งคันรถก็รู้ว่ามันพูดเล่น แต่เหล่าชะนีผู้นั่งฝั่งซ้ายนั้น ได้กรีดร้องออกมาอย่างบ้าคลั่ง
                  "เฮ้ยยย มันฟีทเจอริ่งกันอยู่จริงๆ ใส่กันยับเลย" ภาพที่เห็นคือ เจ้าลิงกำลังฟีทเจอริ่งกับภรรยาอย่างเมามันส์ข้างถนนเลยค่ะ สรุปได้ว่า ชัยเป็นผู้มีสัมผัสพิเศษรับรู้ได้โดยไม่ต้องมองเห็น
                  ผ่านฝูงลิงไปแล้ว เราก็มุ่งหน้าเข้าไปที่วัดกันต่อ เราก็แวะไหว้พระตามทางกันไปเรื่อยๆ มีหลงบ้าง เลี้ยวผิดเข้าสุสานบ้าง เกือบตกหลุมบ้าง ความจริงพวกเราก็ค่อนข้างเกร็งกันประมาณนึง เนื่องจากมีความฝังใจกับรถคันนี้และจังหวัดนี้ (อ่านได้ใน กาฝากทัวร์SS2) แต่แน่นอนว่าเราก็ผ่านพ้นไปได้ 

                   เอาจริงๆก็จำไม่ค่อยได้หรอกนะว่าแวะไปไหว้พระที่ไหนกันมาบ้าง เพราะเจอชื่อวัดหรือป้ายวัดเราก็เลี้ยวรถเข้าไปกันแล้ว บางวัดเข้าแล้วก็รู้สึกดี บางวัดก็รู้สึกไม่ดีเพราะ ผมเหยียบขี้หมาไงครับ!!! เหยียบขี้หมา!!! แต่เราจะถือซะว่าเราเหยียบโชคละกัน (เปียกโชกเต็มรองเท้าเลยค่าา) แต่เรื่องนี้ยังไม่เท่าไหร่ สิ่งที่เจอแล้วรู้สึกไม่ดีจริงๆก็คงเป็นการเชิญชวนทำบุญที่แฝงมาด้วยการบังคับ เหมือนพี่แกเป็นพริตตี้เก่ามาชวนทำบุญในวัดเลย เราก็ไปถวายของนะแต่ดันมีแพคเกจทำบุญเสริมมาเรื่อยๆจนเซ็งและเริ่มหงุดหงิดขึ้นเรื่อยๆ จนต้องมองหน้ากันและหาทางออกจากวัดนี้ให้เร็วที่สุด!! 

                    หลังจากตะลุยทำบุญกันมาหลายวัดเราก็แวะไปเดินเล่นกันที่ตลาดน้ำอัมพวา เสพความชิวและความร้อนของอากาศไปพร้อมๆกัน ใช้เวลาเดินกันอยู่พักนึงก็ตัดสินใจมุ่งหน้ากลับกรุงเทพฯ ว่าจะไปลองกะทะใหม่ของบาบิก้อนกันซะหน่อย แต่เจอป้ายแดงของเซลล์จากบรรดาเหล่าเสื้อผ้า ก็เลยโดนดูดว้าบหายไปในร้าน รู้ตัวอีกทีก็จะสี่ทุ่มแล้ว ... ข้าวก็ไม่ได้กิน ฝนก็ตกหนักมาก เลยตัดสินใจแวะซื้อของกลับไปกินที่ห้องแทน ขณะนั่งรอกันอยู่นั้น

                     "พวกมึงกลับกันกี่โมงหรอ" ปุ้มก็เปิดคำถามขึ้นมา
                     "กลับอะไรมึง ไปเล่นบอร์ดเกมส์ต่อห้องต้าไง นอนห้องต้าเลย"
                     "ห๊ะ!! กูไม่ได้เตรียมของมาเลย กูไม่รู้ว่าจะค้าง"
                     "....."
                     "....." มองหน้ากันงงๆ
                     "ทำไมมึงไม่รู้อ่ะ ก็บอกในไลน์ไปแล้วไง"
                     "กูไม่เห็นอ่ะ กูคงไม่ได้อ่านย้อน"

                     เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า.... จงอ่านไลน์เพื่อนให้ครบด้วย ไม่งั้นอดสนุกนาจาาาา

                     แต่สิ่งที่ยากกว่าสิ่งใดในเวลานั้นคือ การออกจากห้างและเดินทางไปคอนโดต้า ที่ต้องผจญน้ำท่วม ฝนตก รถโคตรติด แถมวันนี้มีซีรี่ย์พอดีอีก เหล่าชาวติดซีรี่ย์ก็จัดการเปิดผ่านโทรศัพท์ติดตั้งเข้ากับไม้เซลฟี่ เปิดโรงหนังในรถมันซะเลย!! ดูไปเพลินๆ หนึ่งชั่วโมงผ่านไปก็กระดึ้บๆมาถึงคอนโดต้าพอดิบพอดีกับซีรี่ย์จบ และคืนนั้นก็จบด้วยบอร์ดเกมส์สองเกมส์ และเบียร์ห้าขวด กับการแหกตาเล่นเกมส์กันจนเจ็ดโมงเช้า ...

24/07/2016 @ Samutsongkhram